મારાં વિચાર,મારું મનન એટલે તમે-
ને મારું મૌન, મારું કથન એટલે તમે.
હું એટલે તમારાં અરીસાનું કોઈ બિમ્બ-
ને મારી કલ્પ્નાનું ગગન એટલે તમે.
મારું કહી શકાય એવું શું રહ્યું પછી?
સ્મિત, હર્ષ, શોક, અશ્રુવહન એટલે તમે.
લ્યો, અંતે ઓગળી ગયો મારાં મહીંનો 'હું',
કે તમને પામવાની લગન એટલે તમે.
જેને ન આદિ-અંત કદી સંભવી શકે-
એવું વિયોગહીન મિલન એટલે તમે.
તમને નિહાળવાનાં પ્રયાસો રહ્યાં અફળ,
'રાહી'! અનુભવાતો પવન એટલે તમે.
- શ્રી 'રાહી' ઓધારિયા
ભાવનગર.
Monday, February 9, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment